Overal waar mensen samenkomen is het goed te weten wat het precies is dat hen samenbindt. In het geval van een kerk of gemeente is dat natuurlijk in de eerste plaats het geloof dat we met elkaar delen. Maar er is meer. We komen niet alleen zomaar samen. We hebben ook een doel voor ogen, een visie over wat voor soort gemeente wij willen zijn.

Binnen onze gemeente neemt de tekst uit Jesaja 61 een belangrijke plaats in. In deze tekst wordt gesproken over mensen die gewond zijn en gevangen. Deze mensen worden opgevangen, verzorgd en tot herstel gebracht. Er vindt een totale ommekeer plaats in de levens van deze mensen. Uiteindelijk zijn zij degenen die er op uit gaan om herstel te brengen in een wereld die in puin ligt.

De visie van de gemeente kunnen we als volgt samenvatten:

Om mensen die in onze omgeving leven en die onbekend zijn met God, te bereiken met de boodschap van het evangelie, hen bekend te maken met de liefde en de genade van God, hen waar nodig tot herstel en genezing te brengen van de dingen die zij in hun leven hebben ervaren en hen te maken tot mensen die erop uitgaan om herstel te brengen in elk onderdeel van de samenleving waar wij deel van uit mogen maken.

 
     De Geest van God, de HEER, rust op mij,
     want de HEER heeft mij gezalfd.
     Om aan armen het goede nieuws te brengen
     heeft Hij mij gezonden,
     om aan verslagen harten hoop te bieden,
     om aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken
     en aan geketenden hun bevrijding,
     om een genadejaar van de HEER uit te roepen
     en een dag van wraak voor onze God,
     om allen die treuren te troosten,
     om aan Sions treurenden te schenken
     een kroon op hun hoofd in plaats van stof,
     vreugdeolie in plaats van een rouwgewaad,
     feestkledij in plaats van verslagenheid.
     Men noemt hen ‘Terebinten van gerechtigheid’,
     geplant door de HEER als teken van zijn luister.
     Wat eertijds vernield werd, zullen zij herbouwen,
     de lang verlaten streken weer bevolken;
     ze herstellen de vervallen steden,
     verlaten sinds mensenheugenis.
                                        Jesaja 61:1-4 (NBV)